Harold Pinter CH CBE (/ˈpɪntər/; 10 Ekim 1930 – 24 Aralık 2008) İngiliz oyun yazarı, senarist, yönetmen ve aktördü.
Harold Pinter CH CBE (/ˈpɪntər/; 10 Ekim 1930 – 24 Aralık 2008) İngiliz oyun yazarı, senarist, yönetmen ve aktördü. Nobel Ödülü sahibi Pinter, 50 yılı aşkın bir yazarlık kariyerine sahip en etkili modern İngiliz oyun yazarlarından biriydi.
En bilinen oyunları arasında her birini beyazperdeye uyarladığı Doğum Günü Partisi (1957), Eve Dönüş (1964) ve İhanet (1978) yer alır. Başkalarının eserlerinden senaryo uyarlamaları arasında The Servant (1963), The Go-Between (1971), The French Lieutenant’s Woman (1981), The Trial (1993) ve Sleuth (2007) yer alıyor. Ayrıca kendi ve başkalarının eserlerinin radyo, sahne, televizyon ve film yapımlarını yönetti veya oynadı.
Pinter, Londra’nın doğusunda Hackney’de doğup büyüdü ve Hackney Downs School’da eğitim gördü. Kısa mesafe koşucusu ve hevesli bir kriket oyuncusuydu, okul oyunlarında oynuyor ve şiir yazıyordu. Royal Academy of Dramatic Art’a katıldı ancak kursu tamamlamadı. Vicdani retçi olarak vatani hizmeti reddettiği için bulundu.
Ardından Central School of Speech and Drama’da eğitimine devam etti ve İrlanda ve İngiltere’de repertuar tiyatrosunda çalıştı. 1956’da aktris Vivien Merchant ile evlendi ve 1958’de Daniel adında bir oğlu oldu. 1975’te Merchant’tan ayrıldı ve 1980’de yazar Lady Antonia Fraser ile evlendi.
Pinter’ın bir oyun yazarı olarak kariyeri, 1957’de The Room’un yapımıyla başladı. İkinci oyunu The Birthday Party, sekiz gösteriden sonra sona erdi, ancak eleştirmen Harold Hobson tarafından coşkuyla eleştirildi. İlk çalışmaları eleştirmenler tarafından “tehdit komedisi” olarak tanımlandı.
Daha sonra No Man’s Land (1975) ve Betrayal (1978) gibi oyunlar “anı oyunları” olarak bilinmeye başlandı. Radyo ve sinemada kendi eseri olan yapımlarda oyuncu olarak yer aldı ve 50’ye yakın sahne, tiyatro ve beyazperde yapımını yönetti. Pinter, 2005’te Nobel Edebiyat Ödülü ve 2007’de Fransız Légion d’honneur dahil olmak üzere 50’den fazla ödül, ödül ve diğer onursal ödüller aldı.
Aralık 2001’de yemek borusu kanseri teşhisi konulduktan sonra sağlık durumunun kötü olmasına rağmen, Pinter sahnede ve ekranda oynamaya devam etti ve en son Royal Court Theatre’ın 50. yıl dönümü sezonunda Samuel Beckett’in tek perdelik monolog Krapp’s Last Tape’in başrolünü oynadı. Ekim 2006. 24 Aralık 2008’de karaciğer kanserinden öldü.
Pinter, 10 Ekim 1930’da Londra’nın doğusunda Hackney’de doğdu, Doğu Avrupa kökenli İngiliz Yahudi ebeveynlerin tek çocuğu: babası Hyman “Jack” Pinter (1902–1997) bir kadın terzisiydi; annesi Frances (kızlık soyadı Moskowitz; 1904–1992), ev hanımı.
Pinter, bir teyzenin, ailenin Sefarad olduğu ve İspanyol Engizisyonundan kaçtığı şeklindeki hatalı görüşüne inanıyordu; Pinter, ilk şiirleri için Pinta takma adını kullandı ve diğer zamanlarda da Pinto gibi varyasyonları kullandı.
Pinter’ın ikinci eşi Leydi Antonia Fraser tarafından daha sonra yapılan araştırma, efsanenin uydurma olduğunu ortaya çıkardı; Pinter’ın büyükanne ve büyükbabasından üçü Polonya’dan ve dördüncüsü Odessa’dan geliyordu, yani aile Aşkenazi idi.
Pinter’ın Londra’daki aile evi, resmi biyografi yazarı Michael Billington tarafından “Aşağı Clapton Yolu’nun gürültülü, hareketli, trafiğin yoğun olduğu caddesinin hemen dışında sağlam, kırmızı tuğlalı, üç katlı bir villa” olarak tanımlanıyor. 1940 ve 1941’de Blitz’den sonra Pinter, Londra’daki evlerinden Cornwall ve Reading’e tahliye edildi. Billington, Blitz öncesi ve sırasındaki “günlük deneyimin ölüm kalım yoğunluğunun” Pinter’a “yalnızlık, şaşkınlık, ayrılık ve kayıp: tüm çalışmalarında olan temalar” gibi derin anılar bıraktığını belirtiyor.
Pinter, 1944 ile 1948 yılları arasında Londra’daki bir dilbilgisi okulu olan Hackney Downs School’da öğrenciyken sosyal potansiyelini keşfetti. “Kısmen okul ve kısmen Hackney Boys’ Club’ın sosyal hayatı aracılığıyla … O günlerde edindiği arkadaşlar, özellikle de Henry Woolf, Michael (Mick) Goldstein ve Morris (Moishe) Wernick), hayatının duygusal dokusunun her zaman hayati bir parçası olmuştur.”
Pinter üzerindeki en büyük etki, onu okul oyunlarında yöneten ve edebiyat hakkında konuşmak için uzun yürüyüşlere çıktığı ilham verici İngilizce öğretmeni Joseph Brearley idi. Billington’a göre, Brearley’nin talimatıyla, “Pinter İngilizcede parladı, okul dergisi için yazdı ve oyunculuk için bir yetenek keşfetti.” 1947 ve 1948’de Brearley’nin yönettiği yapımlarda Romeo ve Macbeth’i canlandırdı.
Pinter 12 yaşında şiir yazmaya başladı ve 1947 baharında şiirleri ilk olarak Hackney Downs School Magazine’de yayınlandı. 1950’de şiirleri ilk olarak okul dergisi dışında, Poetry London’da, bir kısmı “Harold Pinta” takma adıyla yayınlandı.
